Het lijkt erop dat er de afgelopen 10-15 jaar een soort van opleving is ontstaan, zeker ook binnen het gebied van de wetenschap. Onderzoekers over de hele wereld bekijken en evalueren wat we zien in een menselijk gezicht. Ze onderzoeken opnieuw of de uiterlijke verschijning van een mens ons een glimp van iemands persoonlijkheid kan laten zien. Wat er ontstaat is de nieuwe vorm van physionogmie: een meer subtiele vorm en zeker net zo boeiend als de oude variant.
Character Heads , Messerschmidt
Het blijkt geen toeval dat wij onze leiders kiezen met een bepaalde gezichtsstructuur zoals grotere neuzen en een dominantere oogopslag. Mensen die worden gezien als goed uitziend of knap worden ook geacht meer extravert, sociaal competent, krachtig, intelligent en gezond te zijn. De vraag is dan ook, waarom beoordelen wij onze medemens op grond van zijn of haar gezicht of hoofd? Waarom zijn er mensen met dominante structuren en waarom zijn er mensen die hun “baby-face blijven houden? Het antwoord ligt in het feit dat wij als mens naast de invloed van genen, ook reageren op hoe onze medemens met ons omgaat. Een liefdevolle, respecterende omgeving doet iets anders met een mens en het innerlijk dan een wrede onbetrouwbare omgeving. De spieren in het gezicht van iemand die een hard leven heeft gekend, hebben hele andere “training” gehad dan van een persoon die in zijn leven voornamelijk geluk heeft mogen ervaren. Het doet iets met ons en intuïtief weten we dat! (The functional basis of face evaluation, Oosterhof and Todorov. http://pnas.org/content/105/32/11087)
In 2009 is er een onderzoek gedaan op de Universiteit van Glasgow in samenwerking met “The new scientist”. Men heeft hierbij gevraagd aan 6500 bezoekers van de site om de gelukkige, humoristische, religieuze en betrouwbare gezichten te identificeren. Een indrukwekkende 70 procent van de mensen waren bijvoorbeeld in staat om het gelukkige gezicht correct te identificeren en 73 procent identificeerde correct het religieuze. Een van de overige uitkomsten was dat vrouwen gezichten meer informatie weggeven dan de mannelijke. En dat men bij mannen dus de boven genoemde karakter eigenschappen minder goed in één oogopslag kon herkennen.
De resultaten van de studie waren duidelijk. Ze tonen aan dat mensen van nature gemakkelijk gelaatvormen associëren met bepaalde persoonlijkheidskenmerken en er dus een bewezen kern van waarheid zit in het beoordelen op gronde van een gevoel bij een gezicht.
