Geen doel is te ver als je plezier hebt in wat je doet! Wij staken onze hoofden bij elkaar...

Ooit, een lange tijd geleden, hoorde ik in een werkgroepavond met betrekking tot gelaatkunde, over een protocol dat werd gebruikt binnen de gelaatkunde om stap voor stap een hoofd te leren lezen. Eigenlijk was ik dat allang vergeten, of had er gewoon nooit meer aan gedacht. Totdat ik een tijdje geleden besloot om me op een andere manier met de gelaatkunde bezig te gaan houden. Mooi om te ervaren dat er dan ook mensen op je pad komen, die passen bij die nieuwe gedachte. De wet van de gedachtekracht: "dat wat aandacht krijgt groeit", blijkt ook zeker hier te gelden! 

Al sparrende over gelaatkundige zaken met één van mijn gelaatkunde maatjes, Theo (zie zijn eerdere gastblog over de craniometrie), kwam ineens weer het protocol naar boven drijven in mijn hoofd. En wat bleek nu... Het protocol is vele jaren geleden door hem ontwikkeld voor een afstudeerproject mbt de afronding van een opleiding. Ik had daar geen enkel idee van, wat een toeval! Theo heeft het protocol aan mij toegestuurd en ik ben ermee aan de slag gegaan.

Ik wilde van het bestaande protocol iets maken dat laagdrempelig toepasbaar zou zijn voor een brede groep binnen de gelaatkunde. Het vernieuwde plan moest snel te leren zijn, gemakkelijk toepasbaar, logisch, stap voor stap en niet al te ingewikkeld van opzet.
Met het geschreven protocol van Theo als leidraad heb ik erop los “geknutseld”. Het uiteindelijke schematische resultaat wilde ik, zoals altijd, uitgebreid testen en wel zo snel mogelijk! Heel wat wensen en doelen dus.

Gelukkig heb ik op mijn werk in het ziekenhuis een hele schare collega’s die zo lief zijn om zich zo nu en dan vol vertrouwen te onderwerpen als proefkonijnen. En ja hoor…afgelopen vrijdag was het de “testdag”. Een mooi groepje giechelende afwachtende collega’s die zich nieuwsgierig en vooral ook leergierig afvroegen wat die Boetzkes nu weer had bedacht….. 

Een kleine greep uit de lieve kinderzusters van het MMC

Na uitleg volgde de uitvoering en natuurlijk de oefening. Tot mijn verbazing pikte iedereen het protocol razend snel op en bleken mijn collega’s binnen 2 uur instaat tot een schematische basisanalyse, mijn doel was bereikt en dat met zoveel plezier!!!!!! 

Oefenen, oefenen, oefenen!

Met deze ochtend heb ik het schema voor analyse kunnen aanpassen en verfijnen tot een duidelijk en goed werkend protocol! Een protocol waarmee iedereen die een beetje kennis heeft van de gelaatkunde, een redelijke analyse boven water zou moeten kunnen krijgen.

Lieve collega's ik wil jullie nogmaals bedanken voor jullie komst en vooral voor de gezellige lachen-gieren-brullenochtend met veel mooie inzichten. Ik bof maar met zulke mensen om mij heen!!

Bijt je hier maar in vast! De kaakoperatie van Cindy.

Een tijdje geleden kwam ik tijdens het zoeken van allerlei vormen kaken en kinnen voor mijn nieuwste cursus, een prachtige foto tegen van een meisje die een forse kaakoperatie had ondergaan. Het was een foto van voor en na de operatie. Een enorm verschil was zichtbaar! Ik heb me daadwerkelijk gelaatkundig zitten vergapen aan haar foto’s en besloot haar blog te gaan bezoeken. Daar zag ik tot mijn genoegen nóg meer foto’s en vanuit alle hoeken die ik gelaatkundig had willen bekijken, wat bijzonder!

Cindy voor en na de operatie

Innerlijk versus uiterlijk
Met de gelaatkundige wetenschap wat het uiterlijk voor het innerlijk (en omgekeerd) betekent, was ik erg nieuwsgierig geworden… Zou het inderdaad zo kunnen zijn dat naast de zichtbare uiterlijke veranderingen, Cindy óók innerlijke veranderingen had ervaren?
De kin en kaak staan namelijk voor hele specifieke zaken in het karakter. De kaak zegt iets over de motorische daadkracht van een persoon: hoeveel innerlijke drijfkracht heeft iemand om iets te doen of te ondernemen, iets naar buiten te brengen. Hoe verder de kaak naar voren neigt, hoe groter en sneller de drive zal zijn.
De kin zegt daarnaast iets over trots, ego en eigenwaarde: hoe kan (durf) je jezelf te laten zien naar buiten toe? Motorisch en energetisch gezien is de kin verbonden met de lage onderrug en bekken en de hoeken van de kaak met het nek- en schoudergebied. Zou het zo kunnen zijn dat Cindy na het ondergaan van de operatie lichamelijke klachten had ervan op deze plaatsten?

Onze ontmoeting...
Ik werd zo nieuwsgierig dat ik besloot om Cindy te mailen. Naast het feit dat ik haar wilde vragen of ik haar foto’s mocht gebruiken voor mijn cursus, was ik enorm benieuwd naar de eventuele innerlijke veranderingen. En zo geschiedde… een enthousiaste mailwissel én een afspraak om elkaar te ontmoeten! Wat ontzettend leuk!

Vandaag was dan de dag van onze “date”. Cindy verscheen: een prachtige zelfverzekerde en zelfbewuste jonge vrouw. Cindy vertelde mij levendig haar verhaal. Hoe zij tot het besluit was gekomen om deze heftige operatie te ondergaan is natuurlijk niet over 1 nacht ijs gegaan! Een aantal mooie zaken passeerden de revue. Het bleek dat ze ongeveer een jaar voordat de kaakoperatie plaatsvond, een neuscorrectie had ondergaan. Grappig bedacht ik me, de neus zegt iets over iemands individuele wilskracht! Willen en doen gaan samen, dus neus en kin ook!

Cindy en ik moesten natuurlijk ook even samen op de foto!

De kaakoperatie kwam dus een jaar na de neusoperatie en was heftig! (Voor wie interesse heeft, Cindy heeft alles uitgebreid beschreven, met foto’s en een filmpje op haar blog, zie: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/ )
Haar haar boven en onderkaak werden doorgenomen en verplaatst naar voren. Het uiteindelijke resultaat is prachtig, namelijk een gezicht dat veel meer in balans is.
Cindy vertelde mij: “voor mijn operatie was ik een onzeker, teruggetrokken en introvert meisje. Ik durfde mijzelf niet te laten zien en vond mezelf helemaal niet mooi. De operatie heeft inderdaad veel met mij gedaan, zowel van buiten als van binnen. Ik ben als het ware getransformeerd en heb enorm veel over mezelf geleerd. Nu voel ik mij zelfverzekerd. Ik ben extravert, durf mezelf neer te zetten als persoon en ben op een feestje zelfs vaak een van de gangmakers!”

Röntgenfoto van Cindy's kaken en gebit, 1 dag na de operatie. Bron:http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/

Kaakfysio
Mijn vermoeden dat Cindy meer rug-, nek- en schouderklachten na de operatie zou kunnen hebben bleken waar! Cindy heeft nu vooral nog veel last van haar rechter kaakhoek (waar de kauwspier zich bevindt), daar staat nog altijd erg veel spanning op. Ze gaat er zelfs een aantal malen per week voor naar de kaakfysio, waarvan ik geen idee had dat die bestond!
De pijn van de kaakspier lijkt bij navraag aan Cindy inderdaad gerelateerd aan haar rechter- nek en schouder. Zou dit dan het laatste restje onzekerheid en ingehouden daadkracht kunnen zijn, gericht op de buitenwereld? (De rechterzijde van het gezicht is in de psychognomie gericht op de buitenwereld, de linker op ons privéleven.)
Cindy beaamde dat ze het soms nog nodig heeft om de bevestiging te krijgen van de omgeving. Haar idee van wat men van haar vond, heeft zich natuurlijk 20 jaar lang als een overtuiging in haar vast gezet. Ze kijkt dan weer eens goed in de spiegel naar het nu, naar de nieuwe en zelfverzekerde mooie Cindy. Zodat ze de oude Cindy langzaam en stap voor stap los kan laten, hopelijk net als haar laatste restjes lichamelijke pijn!

Lieve Cindy, hartelijk bedankt voor het delen van je verhaal en natuurlijk tot ooit!!

Cindy heeft haar eigen ervaringen op een hele leuke manier beschreven in haar eigen blogpagina! 
Zie:

http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2013/03/op-consult-bij-gelaatkundige-peggy.html 

Houdt dit maar in je achterhoofd!

In de gelaatkunde is het achterhoofd de plek waaraan men kan zien wat iemands onbewuste motorische en sociale impulsen zijn. Hoe gaan wij om met onze vrienden, collega’s en met onze partner of ons gezin. Maar vooral ook: hoe gaan wij om met onszelf als mens!

Het achterhoofd is, net als het voorhoofd, in drieën te verdelen. Van boven naar beneden als volgt:

Bovenkant achterhoofd:
- Vervolmakingsdrang, blijven bij je eigen ideeën
- Streven naar vrijheid en onafhankelijkheid
- Voeten en knieën, benen, bekken

Midden achterhoofd:
- Lichamelijk uithoudingsvermogen en vaardigheid om iets tot stand te brengen
- Koppeling naar het bewustzijn en bewust handelen
- Borst, romp, organen

Onderkant achterhoofd:
- Seksuele driften en voortplantingsdrang
- Handen, armen en schouders
- Fijnere motoriek en “ik” ervaring
- Hormonaal gestuurd

In de hele schedelleer geldt dat wat naar buitenkomt aan schedelbot veel energie zal krijgen. M.a.w. waar het achterhoofd zichtbaar (of voelbaar) bol of boller is.

Met deze wetenschap kan iedereen bedenken dat een persoon met een bol achterhoofd, andere motorische en sociale impulsen zal kennen dan iemand met een plat(ter) achterhoofd. En dat is middels de kennis van de gelaatkunde en schedelleer in één handomdraai toepasbaar!


Meer weten? Meldt jezelf aan bij de drie daagse cursus Phrenologie die start op 2 april a.s bij de Blauwe Roos in Leende.www.blauweroos.nl

Het voorhoofd, hoe denk jij erover?

In de gelaatkunde is het voorhoofd de plek waaraan men kan zien op wat voor een manier men denkt. Iedereen weet dat elk persoon op zijn eigenwijze denkt. De een is een realist en gaat af op wat hij ziet, de ander kan goed speculeren of fantaseren. Een verschillende manier van denken kan tussen personen leiden tot onbegrip en conflicten. Wanneer je zou kunnen zien welke manier van denken een ander aanspreekt, kan je dat in positieve zin gebruiken bij bijvoorbeeld het ondersteunen van een werknemer, of het coachen van iemand.

Ik denk het!

De manier van denken is te duiden aan de hand van de vorm van het voorhoofd. Hiervoor verdelen we het voorhoofd grofweg horizontaal in drieën. Elk gedeelte van het voorhoofd staat voor een bepaalde manier van denken. Hoe groter het bepaalde deel, hoe meer aanwezig die manier van denken zal zijn.

Freestock foto

Het onderste gedeelte van het voorhoofd: waarnemen

Het onderste gedeelte van het voorhoofd heeft te maken met het waarnemen. Het betreft hier de wenkbrauwboog tot aan de eerste doorlopende rimpel in het voorhoofd.

In de wenkbrauwboog zitten allerlei frenologisch verklaarbare plekken die ervoor zorgen dat wij kunnen waarnemen. Een geprononceerde wenkbrauwboog geeft dus een talent aan op het gebied van waarnemen. Men gaat af op wat men zelf ziet en maakt van alle details één geheel. Het is een praktische en realistische manier van denken en deze personen zullen meestal snel en praktisch handelen.
Het middelste gedeelte van het voorhoofd: speculeren


Het middelste gedeelte van het voorhoofd: Speculeren

Het middelste gedeelte van het voorhoofd bevindt zich boven de waarneming tot aan de “bobbels” die zich bevinden aan weerskanten van het voorhoofd (protuberatia frontalis).

Dit gedeelte heeft te maken met het kunnen speculeren en het houden van overzicht: als ik dit doe…dan gebeurt er dat. Men kan conclusies trekken uit vorige ervaringen. Men handelt praktisch en gericht op mogelijkheden en oplossingen. Wanneer het midden voorhoofd groot en/of bol is, zal men langer de tijd nodig hebben om na te denken (te speculeren). Men kan dan goed overzicht houden en alles overzien.


Het bovenste gedeelte van het voorhoofd: moraal en fantasie.

Het bovenste gedeelte van het voorhoofd staat voor het theoretisch (en dat is wat anders dan realistisch) gericht zijn. Mensen met een groot boven voorhoofd zijn gericht op het moraal en ethisch denken. Fantasie en intuïtie spelen hierbij een grote rol. Wanneer het bovengedeelte van het voorhoofd sterk ontwikkeld is en het gedeelte van de de waarneming niet, loopt men het gevaar dat de gedachten uit de realiteit raken waarbij fantasie of niet realistisch denken de overhand neemt.

Bij kinderen zien we vaak dat het bovenste gedeelte van het voorhoofd het grootste is. De wenkbrauwboog groeit onder andere onder invloed van het hormoon testosteron, zo vanaf het zevende levensjaar. Daarnaast groeit de waarneming bij kinderen in meer of mindere mate, al naar gelang hoeveel energie erin gestopt is door het kind of gestopt mocht worden door de omgeving. De waarneming kan men bij kinderen stimuleren, onder-stimuleren (niet mogen uittesten van vorm, maat, gewicht dmv spelen, gooien, voelen) maar zeker ook over-stimuleren (geen grenzen aangeven mbt computeren en/of tv kijken of kinderen continue in een drukke omgeving laten zijn).

Bepaalde vormen van dyslexie kunnen te maken hebben met het niet goed getraind zijn van de waarneming. Voor deze kinderen is het lastig om te bedenken dat details (letters) één geheel (een woord) vormen. Energie steken in het oefenen van eigenschappen die het zien van details tot één geheel bevorderen ( bijv, vorm, maat, gewicht, kleur etc.) zou er dus voor kunnen zorgen dat deze vorm van dyslexie op jonge leeftijd nog kan verbeteren.