Liefde op het eerste GEZICHT.

De mensen die mij kennen hebben ze al vaker gezien: de foto's waarin in gezichtshelften met elkaar samenvoegt. Niet de links-links en rechts-rechts foto's van één persoon, maar de gezichtshelften van twee verschillende personen.

Het idee is afkomstig uit het boek "love at first sight" van de Britse portet schilderes Suzi Malin. Ze beschrijft in haar boek drie theorieën die volgens haar de aanleiding zijn waarom mensen verliefd worden op elkaar. Het boek is rijkelijk voorzien van afbeeldingen en jaaaaahhh...ook onze nieuwe koning en koningin hebben een plek gekregen in het boek. A match made in heaven, zeg ik!

Eerst even wat meer informatie over waarom mensen op elkaar "vallen" volgens Malin. De theorieën zijn in mijn ogen eigenlijk heel logisch, zeker vanuit gelaatkundig oogpunt bezien.

In harmonie

Ten eerste gaat het volgens Malin om de verhoudingen in het gezicht. Zij noemt het zelf het harmonisme.
In het idee van harmonisme zijn de verhoudingen in het gezicht van twee mensen gelijk. Het gaat dus alleen om verhoudingen, dwz hierbij hoeven mensen dus niet daadwerkelijk op elkaar te lijken!
De verhoudingen in het gelaat die belangrijk zijn hierbij, zijn de relatieve afstand tussen:
- Voorhoofd en neusbrug
- Neusbasis en mond
- Mond en kin
Het wordt beschreven als het onbewust lichamelijk koppelen van mensen. De aantrekkingskracht is hierbij wederzijds, ze vinden de ander er leuk uitzien (esthetische verbinding) en hebben gevoelsmatig vertrouwen in elkaar.

;-)

Liefde voor jezelf

Ten tweede beschrijft Malin de mate waarin twee individuen wat betreft de vormen in het gezicht op elkaar lijken. Door haar het echoïsme genoemd.
Bij echoïsme lijken twee mensen op elkaar, ze hebben gelijkenissen in hun gelaatstrekken. De gelaatstrekken die hierin domineren zijn drie specifieke vormkenmerken:
- De lijn van het bovenste ooglid
- De vorm en buiging van de wenkbrauw
- De vorm van de liplijn
De relatieve grootte doet er niet toe, alleen de vorm. Hoe meer “echo” hoe passender de verbintenis. De aantrekkingskracht is ook bij echoïsme wederzijds. De vormen van gelaatstrekken zeggen iets over het innerlijk. Echoïsten voelen zich vaak zielsverwanten.

De eerste liefde

Ten derde (en dit is een hele interessante ;-)) heeft Malin het over de eerste band die je hebt gehad met iemand toen je nog heel klein was. Zij noemt dit prima copulisme.

Mijn matches met Benjamin, Annelie, Bram en Isa

Sigmund Freud heeft ooit geschreven over de eerste band die wij aangaan met een persoon; deze significante persoon is van grote invloed op onze latere verbintenissen. Bij prima copuli voelt een persoon zich aangetrokken tot iemand die lijkt op degene met wie hij/zij deze band had. Het gaat in deze dus niet om verhoudingen of gelijkenissen, maar om de uitstraling, de manier van doen of de energie van een persoon. De liefde is dan hierbij ook niet vanzelfsprekend wederzijds.

Eigenlijk kan je deze standpunten nog wat verder doortrekken. Ik weet dat deze vergelijkingen tussen verschillende personen ook opgaan in vormen van innige vriendschap of familiebindingen en niet alleen binnen intieme liefdesrelaties.

Het verklaart waarom we het soms heel goed met een ander kunnen vinden vanuit alleen het gevoel en niet te beredeneren valt. De "klik" die je ervaart bij een persoon, niet persé gebaseerd op verliefdheid maar op een herkenning. Een herkenning van jezelf of aan je eerste geliefde...je moeder, vader of andere verzorgende.
Ook in het geval van eventuele kinderen gaat deze vlieger op! Als dezelfde gelaatkundige stroming te vinden is in het gezicht van je kind, zal dat de mate van wederzijds begrip versterken. Wat kan verklaren of de kans op een goede verstandhouding met je kind een logisch gegeven is of niet. Je zal er dus harder voor moeten werken om elkaar te kunnen en ook willen begrijpen, in het geval van minimale gelaatkundige echo of harmonie. Het gaat dan niet vanzelf.

Ik heb zelf al aardig wat geëxperimenteerd met de kennis uit het boek van Malin. De eerste foto die ik samenvoegde, was die van mij en mijn partner. Haha...toch altijd een spannend momentje want wat als....?  Gelukkig "pasten" we, toch een kleine opluchting ;-) Het is echt leuk om op deze manier eens te kijken hoe het zit met je naasten en degene die je lief zijn. Het is de rationele bevestiging van de gevoelsmatige klik. Het is de reden waarom Willem koos voor zijn Maxima. En gelukkig dat Maxima onze Willem ook de moeite waard vond...want dat was wat minder vanzelfsprekend volgens de visie van Malin!

Krabt u zich nu maar eens achter de oren! Micro expressies in de gelaatkunde...

Microsignalen en gelaatkunde zijn elkaars beste vriend! Binnen de gelaatkunde zijn er namelijk meerdere mogelijkheden om de lichaamstaal en microsignalen die een mens maakt, te verklaren.

Lichaamstaal is ontzettend belangrijk. Er wordt vaak gezegd dat vrouwen snel de lichaamstaal oppikken omdat ze meer verbonden zijn met hun intuïtie.

Toch staan mannen er tegenwoordig ook best voor open en gaan steeds beter naar hun innerlijke stem luisteren. De signalen die de mens uitzendt kunnen we binnen de praktische mensenkennis (dit is de studie waar de gelaatkunde en frenologie onderdelen van zijn) plaatsen in verschillende onderdelen.

Als eerste kijken we naar de vorm en gestalte samen met de uitstraling van een persoon. Elk mens is geboren met een bepaalde structuur (Kiembladtheorie). Elk "type" heeft op zichzelf al een bepaalde vorm van lichaamstaal: de fijner gebouwde mens zal niet snel lompe of dominante gebaren maken en bij een grote grof gebouwde man verwacht men geen extreem fijne gebaartjes en bewegingen.

Ook de uitstraling en energie die iemand laat zien is te verklaren vanuit de gelaatkunde (kraftrichtunsordnung). Een gezicht kan bijvoorbeeld stralend of mat zijn. Het kan een bepaalde spanning hebben of weerstand laten zien. Het hele lichaam doet mee aan het laten zien en het uitstralen van energie. Wanneer het gezicht en lichaam iets anders uitzenden binnen één persoon, zie je meteen al dat er iets niet klopt in wat deze persoon aan de buitenwereld laat zien.

Het is erg interessant om te kijken waar iemand zich krabt of aanraakt op het hoofd of in het gezicht. Het is namelijk heel goed mogelijk om met kennis van gelaatkunde en frenologie erachter te komen wat er letterlijk in iemands hoofd omgaat! Je handen weten instinctief de weg en vertellen altijd de waarheid. Natuurlijk is het mogelijk om gebaren te onderdrukken, politieagenten en verpleegkundigen zijn daar goed in. Echter...wanneer de emotie toeslaat en ons gevoel onder druk komt te staan, is er geen houden meer aan en zullen de handen van elk mens gaan "praten".

Waar krabben we zoal?

Wanneer je de betekenis van de 42 plekken op de schedel kent en weet waar de gelaatstrekken in het gezicht voor staan, is het altijd een klein feestje om naar mensen te kijken, ongeacht de situatie.
Ikzelf bijvoorbeeld vind het geweldig om mensen te observeren in de sportschool. Hop...op de crosstrainer en kijken maar! Heerlijk om te zien hoe mensen met elkaar omgaan. De verborgen interesse...of afkeer. "Jaaaaaah....het gaat goed hoor...alles lekker rustig", roept een benen trainende man. Ondertussen al krabbende achter het oor, waar de plekken die "strijdlust" en "levensdrang" worden genoemd zich bevinden. En zijn handen daarmee, voor mij, dus eigenlijk het tegenovergestelde beweren.
Soms is het voor mij zo hilarisch om te zien wat mensen zeggen met hun handen, dat ik mijn (glim)lach niet kan onderdrukken. Wat omgekeerd dan een verbaasde blik naar mij toe veroorzaakt.

Op mijn werk als kinderverpleegkundige is het kunnen duiden van microsignalen heel handig. Een kind dat zich vaak nog niet goed en duidelijk kan verwoorden, geeft altijd via lichaamstaal en microsignalen aan waar de grens ligt van veilig voelen. Door hierop tijdig op in te spelen kan je situaties verzachten of anders aanpakken, zodat het zich minder angstig hoeft te voelen.

Lichaam en geest werken samen, altijd en overal. Onze handen liegen niet want ze hebben geen mond! Daar waar wij met woorden nog kunnen faken en manipuleren, reageren de handen eerlijk en spontaan op dat wat wij denken en voelen.

Chinese gelaatkunde: wie veel lacht, krijgt later de rimpels op de juiste plaats.

De Chinese manier van gezichten lezen, ook wel Siang Mien genoemd,  is iets bijzonders en een hele andere tak van sport dan de Westerse methode. Het is niet zomaar een hobby maar een eeuwenoude methode, waar binnen Nederland nauwelijks iets over te vinden is. Daar waar tegenwoordig de Westerse gezichtenlezers in overvloed hun diensten aanbieden, zijn er weinig die zich hebben verdiept in deze prachtige oude Oosterse leer.
 

Verleden, heden en toekomst

De klassieke methode van het Chinese gezichten lezen is oorspronkelijk afkomstig vanuit de Taoïstische filosofie. Het oudste Chinese schrijven over dit onderwerp wordt toegeschreven aan één van de belangrijkste filosofische leraren uit de Chinese geschiedenis: meester Guiguzi. Volgens de oude Taoïsten registreert het gezicht het verleden dat teruggaat tot aan de voorouders, weerspiegelt het het heden en voorspelt het de toekomst. Het gezicht laat volgens hen het verhaal over iemands leven zien.

Het traditionele gezichtenlezen was in de oude tijd veel meer dan een manier van waarzeggerij. Het werd ook gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde, waar je het vandaag de dag ook nog steeds in terug ziet komen. Het helpt bij het stellen van een diagnose en het opstellen van een behandeling die past bij de patiënt.

In de Chinese gelaatkunde kijkt men naar heel veel aspecten binnen het gelaat. Het is een ware kunst en het heeft iets poëtisch. De Chinese techniek omschrijft  een verdeling van het gezicht in 100 jaren, waarbij een aantal posities in het gezicht bij de man anders liggen dan bij de vrouw. Daarnaast wordt er gekeken naar de 12 paleizen, de Yin en Yang factoren en beschrijft het de zogenaamde ministeries. Het vertaalt de bergen (de botten in het gezicht) en de rivieren (de vochtige gedeelten binnen een gezicht) en de vijf elementenleer.
De wenkbrauwen, ogen, neus, lippen, kin en oren worden met een grote zorgvuldigheid bekeken. Zo ziet men aan de scherpe uiteinden van o.a. ogen (inner canthus), neus en mond (cupidoboog) dat er letterlijk vuur aanwezig is in een persoon. De Nederlandse zangeres Anouk Teeuwe is hier een heel mooi voorbeeld van. Zij heeft zichtbaar veel van deze vuurelementen in haar gezicht, wat zich laat vertalen tot temperamentvol "vurig" en passioneel gedrag.

Levenslessen

Rimpels en lijnen in het gezicht zijn binnen de Chinese gelaatkunde het bewijs dat je je levenslessen hebt geleerd en worden meestal als een positief gegeven gezien. Moedervlekken, die men allerlei bijzondere benamingen geeft zoals "de dief" of "de parel in het bos", worden zorgvuldig bekeken omdat ze een waarschuwende betekenis of een teken van geluk in zich kunnen dragen.

De Chinese gelaatkunde is de kunst om vanuit het gezicht de samenhang tussen lichaam geest, energie en ziel uit heden en verleden te vertalen. Het opent een wereld van informatie over iemand, zonder dat er een woord wordt gesproken en het verraad meer dan je je ooit had kunnen voorstellen.