Gelaatkunde bij kinderen

Een vraag van één van de bloglezers was of gelaatkunde ook toepasbaar is op kinderen. Dat is het inderdaad, maar het is een hele speciale manier van kijken. Bij kinderen spelen wat andere factoren mee, omdat ze nog volop in ontwikkeling zijn en ook nog veel fysiek en mentaal veranderen en daarmee ook veel veranderen in hun "looks".

Een wolk van een baby

In de baarmoeder doet het kind al allerhande ervaringen op via de moeder. Denk aan geluiden, de stemmen van naasten, muziek en liefdevolle aanraking van buiten af. Maar helaas ook stress, sterke negatieve emoties of genotsmiddelen zoals alcohol en drugs. Dit alles heeft invloed op het lichaam en brein van de kleine. Stress factoren zijn al duidelijk zichtbaar bij een pasgeborene in het gezicht. In combinatie met de lichaamstaal van de kleine, is er al heel wat te lezen! Vanaf 3-6 maanden oud kan een baby al wat uitgebreider geanalyseerd worden. Hoe ouder het kind is, hoe meer "eigen" factoren er te zien gaan zijn in het lichaam en gezicht van de spruit. Dat wil zeggen niet alleen de erfelijke factoren, maar ook factoren die zijn ontstaan onder invloed van de omgeving. Hiervoor zijn fasen van zeven levensjaren als volgt te omschrijven:

- Van 0-7 spelen omgevingsfactoren een hele belangrijke rol in het leven van het kind. Iets om je goed te realiseren als ouder, maar ook in beroepen die veel met (jonge) kinderen te maken hebben, zoals leerkrachten of leidsters van een kinderdagverblijf.
- Van 7-14 speelt het eigen IK, het zelf bewust worden, mee in de ontwikkeling en vorming. We gaan steeds meer onze eigen weg en ontwikkelen een eigen mening over hoe wij in het leven staan, of willen staan. Naast de normale lichamelijke groei en het hormonale stelsel, heeft dit mede invloed op de vorming van onze gelaatstrekken en lichaamsvormen. Een kind wat een prettige jeugd heeft gehad in een warm en hecht gezin, zal er anders uit gaan zien dan een kind dat wordt gekleineerd of opgegroeid is met geweld.
- Vanaf de 14 bewandelen we steeds meer onze eigen weg naar zelfstandigheid. We bepalen zelf, maar de invloed van omgeving en genen zal altijd in meer of mindere mate een rol blijven spelen. Ook vanaf de 14 jaar blijft het leven lopen in cycli van 7 jaren, echter gelaatkundig minder duidelijk herkenbaar.

Met kennis van de basiseigenschappen van een kind kan je al "voorspellen" waar mogelijke conflicten of uitdagingen tussen kind en opvoeders zullen liggen. Dit zie ik regelmatig terug in de praktijk. Denk bijvoorbeeld aan een extreem gevoelig kind die een rustige omgeving en voorspelbaarheid wenst vanuit de basis, met een ouder die er veel op uit trekt en het kind veel blootstelt aan onvoorspelbare prikkels. Het kind zal hierop reageren, waarbij het in eerste instantie niet in de verzorger zal opkomen dat het kind overprikkeld raakt. Iedereen kijkt namelijk naar een ander individu vanuit het eigen karakter, dat is ook waar herkenning in elkaar ligt. De ouder herkent de overprikkeling niet en zal zich bijvoorbeeld ongerust gaan maken over het gedrag van het kind, maar het niet kunnen plaatsen. In zo'n geval kan de praktische mensenkennis uitkomst bieden. Hierdoor kunnen ouders zich (nog) bewuster worden van de verschillen die er zijn tussen hen en het kind waardoor zij zich kunnen aanpassen, ten gunste van het kind.

De analyse van de mini

De karakteranalyse van kinderen is in eerste instantie meer gericht op de grovere (lichaams)vormen. Het gelaat speelt zeker ook een rol, maar is sterk veranderlijk tijdens het opgroeien.

Naast de westerse manier van gelaatkunde, is het ook de moeite om het kind te bekijken volgens de vijf elementen leer vanuit de Chinese gelaatkunde. Hierbij wordt er gelet op de gelaatstrekken die passen de bij de vijf elementen: vuur, aarde, metaal, water en hout.
Elk element heeft hele specifieke gelaatstrekken. Net als bij de westerse kiemblad theorie geldt hierbij dat elk element in een persoon aanwezig is, dat maakt ons compleet als mens. Toch zullen er een aantal elementen opvallend duidelijk vertegenwoordigd zijn in het gezicht. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de kuiltjes, passend bij het vuurtype (lees hier voor meer uitleg).
Bij elk element hoort karakteristiek gedrag. Ook hierbij is het mogelijk te kijken naar verschillen, of juist herkenbare elementen tussen ouder en kind. Daarnaast kan men met de elementenleer ontdekken waar men elkaar voedt of juist uitdaagt. Meer informatie over hoe dit werkt lees je HIER.

Ook voor deze elementenleer geldt dat er verschuivingen kunnen plaatsvinden, deze zijn eveneens gelaatkundig waarneembaar. De verschuivingen vinden heel zichtbaar plaats in fasen van grote groei, zoals de puberjaren.

We kunnen erg veel leren van onze minivarianten. Voor mij zijn kinderen dan ook onze leermeesters. Voor de ouder die ervoor openstaat, zijn er prachtige persoonlijke eyeopeners voorhanden. Iets om te koesteren en zuinig op te zijn!

Wil je een analyse boeken voor je kind? Lees meer info en KLIK HIER 

Heb jij er oog voor?

Via de gelaatkunde facebook pagina ontving ik een hele interessante vraag over ogen.
De vraag van Liesbeth luidde als volgt:

"Mijn ogen zijn verschillend in grootte. Of misschien beter gezegd een oog lijkt kleiner. En ik ben niet de enige. Ik zie het bij meer mensen. Dit is pas op latere leeftijd gebeurd, heb het niet van jongs af aan. Als ik dan naar anderen kijk die ook zo'n oog hebben dan is het net of het ene oog openstaat voor alles en het andere juist niet. Ik ben eigenlijk best benieuwd hoe jij naar zo iemand kijkt."

Een hele goede vraag, vind ik en ja (!) er is een passend gelaatkundig antwoord.

Spiegels van de ziel 

Rondom onze ogen is het een drukte van belang als het gaat om spieren. Onze ogen kunnen daardoor ook veel mimiek laten zien en bij emoties laten zij zich het snelst lezen in het gezicht. In onze ogen leeft onze ziel, ze vertellen hele verhalen. Een blog speciaal daarover vind je hier. (Klikkerdeklik) .

Met dank aan Liesbeth

Door het onbewust aanspannen van de spieren rondom één van de ogen kan een oog wat meer worden dichtgedrukt. In feite betekent het dus dat er meer spanning zit in één van de gezichtshelften. Dit kan verschillende oorzaken hebben zoals stress en/of verdriet. 
Het kan ook voorkomen dat je in de loop van de jaren wat meer behoudend bent geworden in je communicatie, een andere belangrijke functie van onze ogen. Want, als je (enthousiast!) praat sper je de ogen automatisch open. 
Probeer het zelf maar eens uit en kijk eens goed om je heen: de openhartige babbelaar heeft doorgaans goed getrainde oogleden, terwijl de discrete zwijger wat gemakkelijker last krijgt van zakkende oogleden omdat zij dus hun oogspieren minder trainen. Indien spanning of negatieve emotie vaker voorkomt of aanhoudt, zal het dynamische gezicht ook subtiel gaan veranderen. Dit zorgt ervoor dat we op den duur echter een duidelijk verschil in oog grootte kunnen gaan waarnemen.

Verschil in oog grootte is iets wat niet alleen bij oudere mensen voorkomt. Juist ook in een emotionele fase van het leven, zoals de pubertijd, is dit fenomeen regelmatig zichtbaar. Ik heb al heel wat pubers mogen aanschouwen waarbij dit heel goed zichtbaar was. Waarbij ik het vaakst zag dat het oog aan de linkerzijde wat meer geknepen bleef. Iets wat goed verklaarbaar is.

Knijp maar een oogje toe

We kennen het spreekwoord allemaal. Het betekent dat je niet reageert op iets wat eigenlijk niet mag. Grappig genoeg dekt dit spreekwoord de lading van de asymmetrie van de ogen: je reageert niet of minder op dat wat je ziet of dat wat je voelt.

Een duidelijk rechts/links verschil

In veel van mijn blogs lees je dat ieder mens eigenlijk verschillende gezichten heeft. Belangrijk hierbij is te vermelden dat we altijd kijken vanuit de persoon zelf! Zo staat de linker gezichtshelft voor het gevoel en ons privéleven (het privégezicht). Terwijl de rechterkant onze ratio en de buitenwereld (het publiekgezicht) vertegenwoordigd. Dit wil zeggen dat dus ook het linker- en rechter oog een verschillende boodschap hebben!

Alles op een rij gezet, geeft asymmetrie in oogvorm dus informatie over de wijze waarop men omgaat met communicatie in werk- en privésfeer. Daar waar het oogje wordt toegeknepen, zwijgt men meer of heeft men door negatieve ervaringen geleerd minder communicatief te zijn. Ook in de Chinese gelaatkunde heeft men theorieën over verschillende oogvormen. Zij hanteren hierbij de theorie dat links te staat voor Yang, het mannelijke en rechts voor Yin, het vrouwelijke.

Natuurlijk kan een kleiner of hangend oog ook een lichamelijke oorzaak hebben. Ptosis is hiervan een voorbeeld. Toch ben ik van mening dat lichaam en geest samen werken en toeval ook hierin niet bestaat. Ik heb al veel mensen mogen zien waarbij de oorzaak als lichamelijk werd geïnterpreteerd en zij zich, bij navraag, volledig herkenden in het bovenstaande verhaal!

Interesse in een consult? KLIK DAN HIER.